İncirli Şaraphane

İncirli Şaraphane, ismini bahçesindeki incir ağacından almış.

Kuruçeşme’ de 3 katlı binanın 1. katında yer alıyor.

Loş bir aydınlatması var, masalarda ise ayaklı kırmızı mumlu şamdanlar..

Mekanın iki büyük duvarı tamamen şarap rafları ile dizayn edilmiş, her markaya özel bir bölüm ayrılmış. Türkiye’ deki bilinen tüm markalar var. Doluca, Kayra, Sevilen, Vinkara, Urla, Mon Reve aklımda kalanlar.. Markaların tanıtıcı broşürlerini bölümlere geldiğinizde bulabiliyorsunuz. İhtiyacınız olursa, yardımcı olmak üzere garsonlar hemen yanınızda..

500’e yakın şarabı şişede, 100’e yakın butik şarabı kadehte alabiliyorsunuz. Dileyenler için 6lı tadım menüleri de mevcut.

İncirli Şaraphane’ nin en önemli özelliklerinden birisi de fiyat stratejisi. Şarapları market fiyatında satın alıp içebiliyorsunuz. Dilerseniz menüden şarküteri ürünleri ya da yemek de seçilebiliyor.

Binanın 2. Katında Ege mutfağı ile Kydonia, 3.katında Akdeniz mutfağı La Mancha isimli restoranlar yer alıyor.  Hepsi aynı işletmeye ait olduğundan, buradan şarabınızı seçip, servis ücreti karşılığında üst katlardaki restoranlarda içebiliyorsunuz.

Cumartesi akşamını burada geçirdik ve çok keyif aldık.

Sevgiler,

İpek

Not:

* Biraz hava almak isterseniz, bahçesinde mini bir ateş yanıyor. Kadehlerinizi alıp, ateşin başında da keyif yapabilirsiniz.

* Hazırlıksız gittiğim için, telefondan çektiğim resimlerim biraz karanlık çıktı. İncelemeniz ve de rezervasyon için web sitesini de iletiyorum.

 http://incirlisaraphane.com/

Tiny Village Sirince

Şirince (“cutish”) is a tiny and cute village, just as its name, at a distance of 15km to Kuşadası and 7km to Selçuk, with houses, boarding houses, boutique hotels, restaurants and wine houses built on the foot of the mountain..

From the numerous stories told about the foundation of the village, the most known are; it has been founded by the citizens of Ephesus fleeing the invasion by the Aydinogullari; another one is that a group of people freed by their feudal lord have established this village and have named it “ÇİRKİNCE” (uglyish) in order to prevent others from coming there, while the third one is that forty slaves, again freed by the feudal lord, have established the village and named it “KIRKINCA” (fortyish).

We park our car as soon as we arrive at the village square and start to stroll along the narrow streets. Most of the 2-3 stories village homes have been transformed into cute boarding houses. When you pass through the garden gate, you either have to go down to the yard below or

                                             go up to the yard above by the stairs.

We move a little further and meet aunties who have opened 2 stalls in front of 2 homes facing each other. They are selling jams, pickles, tarhana, dried aubergines, dried peppers and fortune flowers, and in the meantime continue with their chatting and embroidery.. Besides the stalls in between the streets, there also is a market on the village square. It is possible to find a wide variety of products from different types of natural soaps, to gauze garments; from olive oil to wine varieties.

Cherry, black mulberry, peach, melon, pear, strawberry, pomegranate, blackberry are only a few of the numerous fruit wines produced in Şirince, that come to my mind right away. You may taste all of them and buy the ones you like..

Walking ahead, we reach the St. John Baptist Orthodox Church at the top of the village, that fascinates us with its panoramic view. As a matter of fact, I got the stories on the foundation of the Şirince village, from the information panel available at the church’s entrance.

Options for food are plenty..  We pick the Artemis Restaurant at the entrance of the village, which has a view of all the village houses on the foot of the mountain. Accompanied by Müzeyyen Senar’s voice (Turkish singer), we enjoy the sunset at our table decked out with the regional food, beneath the olive and pine trees.

The phone list of the hotels and boarding houses in Şirince, have been listed at the village square.

Here’s the Şirince Lodging Guide for you:

We are among those who visit the Şirince village every 2-3 years.. In case you happen to pass by the İzmir-Kuşadası-Selçuk environs, I strongly recommend you to visit Şirince also..

Love,

İpek

What is nearby?

*Ephesus Antique City

*Mother Mary’s Church

*Artemis Temple

Notes:

* As soon as you take the Şirince turn, you start to see tiny boarding houses, picnic areas, and people selling bits and pieces. You may find fragrant peaches freshly picked from the orchards, deep red tomatoes, and stringed peppers for the winter..

* Some streets are so narrow that a foreign tourist who wanted to go up by his car by mistake had to make numerous maneuvers in order to turn his car around. It is best to park your car at the village entrance..

Borusan Contemporary: Art In the Office!

We decide to meet with a friend, whom I have not been able to see for a long time, over the weekend. And I say, “Let’s make a change this time and go the “Perili Köşk” before chatting.”

The “Perili Köşk” (Haunted Mansion) dates back to the 1910’s, and belongs to Borusan Holding since May 2002. And starting with September 2011, it is being used as a contemporary art museum open to the public over the weekends, while it is used as office during the week.

According to some, the name “Perili Köşk” comes from the howling sound from the vacant stories during construction which took a long time, and according to others, from a girl – as beautiful as a fairy – who had once lived in the building and lost her life there.

We are lucky, our free of charge guided tour starts within 10 minutes.  

The display of the collection, comprised of more than 600 items belonging to Borusan Holding, is being changed in 3 months intervals in order for the guests to be able to see all of them. Our guide informs us beforehand, we are not allowed to take photos of these pieces.

The offices, meeting rooms, recreation rooms, corridors, stairs, terrace, in short, all areas in the building have been utilized for the exhibition. We see a different masterpiece everywhere.

For example, the wall papers we see in the corridors have been made especially for Borusan Holding. The company’s symbol – pipes have been used as the pattern. It is used at all stories in the building and leaves a sense of infinity on the observer.

The tower shaped room on the terrace, which we can also see from the outside, used to be utilized for lookout purposes in the past. Starting with Borusan, it has begun to be used as the coffee room of the managers. Artist Ekrem Yalçındağ has designed the room with over 12 hues of the color of the coffee bean.

 In the collection, we see a kinetic sculpture that has 2 solar panels on it. These panels use the sunlight and the spotlights and help the sculpture to generate energy, and this generated energy is used to strike the strings of the instrument at the bottom of the sculpture that looks like the “saz”. Depending on the energy that has been accumulated, it is possible to hear a sound once in 20 to 30 minutes. In that sense, what we see is actually a functional sculpture.

Another work is the “Sketch Mirror” developed by special software and a digital screen. When you stand in front of it, it transforms your image into a sketch drawing. The artist has aimed to make an interactive study that includes its viewer.  

Just as we are listening to our guide about this piece, a group of children arrive together with 2 instructors. The instructors are raising questions in order to help children in establishing an association with contemporary art. The Sketch Mirror attracts the children’s attention a lot. Each one goes from shape to shape in order to be seen on the screen. We watch them for a while, and then move on.

The video performance titled “56 Tiny Helicopters” was just about to end when we entered the room; it started again in a short while. The toy helicopters in the room are lined in a certain pattern. Then all of them start trying to move simultaneously, some take off at once, some try and remain on the ground. But at the end, all of them use up their batteries, and scatter around different parts of the room. This study may be interpreted as life. And since we are watching it at the Holding building, it may also be thought of as the chaos in work life. 

In addition, there also are temporary exhibitions performed within the scope of the collection and changed at 3 months’’ intervals. We got the chance to see the exhibition of the Austrian artist, Brigitte Kowanz titled “Cut A Long Story Short”.

In her piece titled “Makes Sense”, all lines stand for a letter in the Morse alphabet. The title of the work is also seen in the work. In another piece, “Cut A Long Story Short” is written in Neon lights and the Morse alphabet.

The bottom part of the work titled “Magic of Space” is designed in steel. As you turn around the piece, you observe a different diffraction, a different shadow from each angle. The artist points out to the fact that the piece evolves into a work of art through our observation.

Another piece where the complete Morse alphabet is seen is interpreted as a study leaving one hanging in between the virtual and reality.

The Borusan Holding “Perili Köşk” building has a fabulous view at Rumelihisarı. When we go up to the sightseeing terrace, just as most of the visitors in the tour, we take lots of photos with the fantastic blue of the Bosphorus at the background. At the same time, it is possible to take a breather at the café on the first floor and enjoy the deep blue.

 

At the end of our tour, I am delighted when my friend says; "Borusan fortunately has acquired this building and transformed it into a museum. We are able to experience this historical building, and visit this fabulous museum. "

I strongly recommend it to all art-lovers.

Love,

İpek

Note:

* At Borusan Contemporary there also are workshops for children on 5-14 years of age, in groups of 15-20. For reservations and detailed information, you may call 0212 3620096 or contact info@borusancontemporary.com e-mail address.

Borusan Contemporary: Ofiste Sanat Var!

Uzun zamandır görüşemediğim, çok sevdiğim bir arkadaşımla hafta sonu buluşmaya karar veriyoruz. Hadi bu sefer bir değişiklik yapalım, sohbet öncesinde “Perili Köşk” e gidelim diyorum.

Tarihi 1910lu yıllara dayanan “Perili Köşk”, Mayıs 2002’ den bu yana Borusan Holding’ e ait. Eylül 2011 den beri ise, hafta içleri ofis olarak kullanılırken, hafta sonları ziyarete açık çağdaş sanat müzesi olarak kullanılıyor.

“Perili Köşk” ismi, kimine göre uzun süren inşaat esnasında boş kalan katların çıkardığı uğultudan, kimine göre ise zamanında bu binada yaşayan ve yine burada hayatını kaybeden peri gibi güzel bir kızdan geliyor.

Şanslıyız, ücretsiz rehberli turumuz 10 dakika sonra başlıyor.  

Borusan Holding’ e ait 600’ den fazla parçadan oluşan koleksiyon, ziyaretçilerin tamamını görebilmeleri için 3 aylık periyodlarla değiştiriliyormuş. Rehberimiz baştan bizleri bilgilendiriyor, bu eserlerin fotoğraflarını çekmemize izin yok.

Binadaki ofisler, toplantı odaları, dinlenme salonları, koridorlar, merdivenler, teras, kısacası tüm alanlar sergi için değerlendirilmiş. Her yerde farklı bir eser görüyoruz.

Örneğin, koridorlarda gördüğümüz duvar kağıtları, Borusan Holding için özel olarak yaptırılmış. Desen olarak firmanın simgesi borular seçilmiş. Tüm binanın katlarında var ve izleyiciye sonsuzluk hissi veriyor.

Dışarıdan da gördüğümüz, teras katındaki kule şeklindeki oda, daha evvel gözetleme için kullanılıyormuş. Borusan ile birlikte, yöneticilerin kahve odası olarak kullanılmaya başlanmış. Sanatçı Ekrem Yalçındağ, kahve çekirdeğinin 12’  den fazla renk tonu ile odayı dizayn etmiş.

Koleksiyonda, üzerinde 2 adet solar panelin olduğu kinetik bir heykel görüyoruz. Bu paneller güneşin ışığından ve spot ışıklarından faydalanarak, heykelin enerji üretmesinde yardımcı oluyorlar ve oluşan enerji ile heykelin alt kısmında bulunan ve saza benzeyen çalgının tellerine vurularak ses çıkartılıyor. Toplanan enerjiye bağlı olarak 20 ile 30 dakikada bir ses duyabilmek mümkün. Bu anlamda, gördüğümüz aslında fonksiyonel bir heykel.

Bir başka eser, özel bir programlama ve kamera ile oluşturulmuş olan “Eskiz Aynası”. Karşısına geçtiğinizde, görüntünüzü eskiz resime çeviriyor. Sanatçı, seyircisini de içine katan interaktif bir çalışma yapmayı hedeflemiş.  

Tam da bu eseri rehberimizden dinlerken 2 eğitmeni ile birlikte çocuklardan oluşan bir grup geliyor. Eğitmenler, çocukların çağdaş sanatla ilişki kurabilmeleri için sorular yöneltiyorlar. Eskiz Aynası, çocukların ilgisini çok çekiyor. Her biri ekranda gözükebilmek için şekilden şekile giriyorlar. Bir süre onları izliyoruz, sonra devam ediyoruz.

“56 Küçük Helikopter” adlı video çalışması, biz odaya geldiğimizde bitmek üzereydi, bir süre sonra yeniden başladı. Bir oda içerisinde bulunan oyuncak helikopterler belli bir düzen ile dizilmiş halde duruyorlar. Hepsi aynı anda harekete geçmeye çalışıyor, kimisi anında havalanıyor, kimisi çaba sarf ediyor, ama yerde kalıyor. Ama sonunda, hepsinin pilleri bitiyor ve odanın farklı taraflarına saçılıyorlar. Çalışma hayat olarak yorumlanabilir. Holding binasında seyrettiğimiz için de iş hayatındaki kaos olarak da düşünülebilir. 

Bununla birlikte, koleksiyon çerçevesinde gerçekleştirilen ve yine 3 ayda bir değişen geçici sergiler de var. Biz, Avusturyalı sanatçı Brigitte Kowanz’ a ait Uzun Sözün Kısası ( Cut A Long Story Short” ) adlı sergiyi görme fırsatına eriştik.

“Akla Yatkın” isimli eserinde, bütün çizgiler mors alfabesinde bir harfe işaret ediyor. Sanat eserinin ismi, aynı zamanda sanat eserinin içerisinde görülmektedir. Bir başka eserinde, Neon ışıklarla ve Mors alfabesiyle “Cut A Long Story Short” yazılmış.

“Açıklığın Büyüsü” eserinin, alt kısmı çelik olarak dizayn edilmiş. Eserin etrafında dönüş yaptığınız zaman her açıdan farklı bir kırılma, gölge gözüküyor. Sanatçı, eserin, bizim gözlemimizle sanat eserine dönüştüğünü belirtiyor.

Mors alfabesinin tamamının gözüktüğü bir başka eser ise, sanal ile gerçeklik arasında bırakan bir çalışma olarak yorumlanıyor.

Borusan Holding “Perili Köşk” binası, Rumelihisarı’ nda muhteşem bir manzaraya sahip. Gezi esnasında, teras katına çıktığımızda, tura katılan birçok misafir gibi biz de, Boğaz’ ın muhteşem maviliğini arkamıza alarak bir sürü fotoğraf çekiyoruz. Aynı zamanda, birinci katta yer alan kafesinde de soluklanmak, mavinin keyfini çıkarmak mümkün.

Gezimizin sonunda arkadaşım; "Borusan iyi ki bu binayı almış ve müze haline getirmiş. Bu tarihi binayı yaşayabiliyor, bu güzel müzeyi gezebiliyoruz. " dediğinde çok mutlu oluyorum. Tüm sanatseverlere tavsiye ederim.

Sevgiler,

İpek

Not:

*  Borusan Contemporary’ de 5-14 yaş arası çocuklar için 15-20 kişilik gruplar ile atöyle çalışmaları yapılıyor. Rezervasyon ve detaylı bilgi için 0212 3620096 numaralı telefondan ya da info@borusancontemporary.com e-posta adresinden iletişime geçebilirsiniz.

Safranbolu

Güzel bir sonbahar hafta sonunu, ahşap evleri ve safran çiçeği ile ünlü Safranbolu’ da geçirmeye karar veriyoruz. İstanbul – Safranbolu arası yaklaşık 410 km ve arabayla 4-5 saatte gidilebiliyor.  

Safranbolu’ nun tarihi binlerce yıl öncesine dayanmaktadır. Homeros’ un İlyada Destanı’ nda bahsedilmiş; Bizans döneminden bu yana çeşitli isimler almış, Osmanlının ilk döneminde Borglu (Kaleli şehir) olarak anılmış, son olarak “Zafranbolu” ve Safranbolu’ ya dönüşmüştür. 1994′te UNESCO’nun dünya miraslar listesine girmiştir.

İlk işimiz Hıdırlık Tepesi’ ne giderek, manzaranın keyfini çıkarmak, Safranbolu’ nun güzelim evlerinin fotoğraflarını çekmek oluyor.

Arnavut kaldırımlı dar sokaklarında yürüyerek Yemeniciler Arasta Çarşısı’ na varıyoruz. Kıyafet, hediyelik eşya, takı satılan küçük dükkanları, lokumcuları tek tek geziyoruz. Arkadaşım, hediye olarak aydınlatmalı minyatür ahşap evlerden alıyor.

Soluklanmak için, asma yapraklarının altına kurulmuş Arasta Boncuk Kahvesi’ ne uğruyoruz. Közde pişen Türk kahvemiz, meyve şurubu ile ikram ediliyor.  Leziz mi leziz.. Bölgeye özel Bağlar Gazozu’ nu da mutlaka tatmanızı tavsiye ederim.

Akşam olmadan, Cinci Han, Cinci Hamamı ve Demirciler Çarşısı’ nı da geziyoruz.

Tarihi İpek Yolu üzerine kurulmuş kervansaraylardan biri olan Cinci Han, bugün otel ve kafe olarak işletiliyor. Avlusu ve Han Ağası Odası ile ise turistik ziyarete açık.

Akşam yemeği Çevrikköprü’ de kuyu kebabı..

Konaklama için seçenek çok; konakların birçoğu günümüzde otel hizmeti veriyor.

Kadıoğlu Şehzade Konakları, Gökçüoğlu Konak, Mehveş Hanım Konağı, İmren Lokum Konağı, Çeşmeli Konak, Nermin Hanım Konağı..

Her birinin internet sitesi mevcut, odalarını ve bahçelerini görebiliyorsunuz. Biz rezervasyonda geciktiğimiz için çoğunda yer yoktu. Bizim seçimimiz, Çeşmeli Konak oluyor, çok da memnun kalıyoruz.

Odamız oldukça geniş, yerler, tavan ve cam ahşap. Tavandaki harika ahşap oymacılığını görmeniz lazım. Cam kenarında sedir ve üzerinde yastıklar mevcut.

İkinci gün sabah uzaklardan gelen bir çan sesiyle uyanıyorum. Acaba burada kilise mi var diye düşünüyorum. Hiç araba gürültüsü yok.

Uyandığımda manzaram, güneşli ve parlak bir hava ile Safranbolu manzarası..

Bahçede yaptığımız güzel kahvaltının ardından, yürüyerek Eski Hükümet Konağı’ na gidiyoruz. Günümüzün “Kent Tarihi Müzesi” tepeye kurulmuş, tüm heybetiyle her yerden görülebiliyor. İçerisinde Safranbolu’ yu anlatan eski resimler, yazılar, bazı eşyalar ve de dönemin mesleklerinin mizansenleri var. Bahçesinde bulunan tarihi saat kulesi halen çalışıyor. Meğer sabahki çan sesi buradan geliyormuş. J

Safranbolu’ ya gelip safranlı lokum almadan olmaz. İmren Lokum’ a gidiyoruz, safranlı lokumumuzu alıyoruz, arka taraftaki kafesinde bükme ve safranlı çayımızı içiyoruz. İmren lokum binası, kurucuları Hidayet Bey tarafından Rumlardan ticarethane olarak alınmış. Evlerin sadece giriş katı taş ise Osmanlılardan, giriş ve üst katlar taş ise Rumlardan kalmış olduğunu anlayabilirmişiz.

Çarşıda gezerken, Safran çiçeğini ilk defa gördüğümü fark ediyorum, bayılıyorum. Soğanlarından almak için bir dükkana giriyoruz ve safran çiçeğinin sayısız yararını bir çırpıda öğreniyoruz. Neler mi? Sinirleri yatıştırıyor, cildi güzelleştiriyor, karaciğere ve sindirim sistemi rahatsızlığına iyi geliyor, vücut direncini arttırıyor, boya ve mürekkep yapımında kullanılıyor. Kendi ağırlığının 100bin katı oranında bir sıvıyı sarıya boyayabiliyormuş.

    
Son olarak Kaymakamlar Gezi Evi’ ni ziyaret ederek örnek bir Safranbolu evini görmüş oluyoruz. Burada, evler genellikle 2 ya da 3 katlı olmaktadır. Bizim gezdiğimiz örnek evin ikinci katı; başoda (misafir odası), gelin odası, sofa, mutfak ve kilerden oluşuyor. Tüm odalar sofaya açılır şekilde tasarlanmış, çünkü yemekler burada yeniyor, sıra geceleri burada düzenleniyor, oyunlar burada oynanıyormuş.

Gezdiğimiz ev gibi, gelir düzeyi daha yüksek olanlarda, haremlik ve selamlık için iki ayrı giriş yapılıyormuş. Haremden selamlığa hizmet için, mutfak ile sofa arasında dönme dolap var. Kaplar bu dolabın raflarına konuluyor, döndürüldüğünde diğer taraftan alınabiliyor.

Bana göre en ilginci, odalarda hem yüklük hem de banyo olarak kullanılan dolaplardı. Dolabın kapağını açıyorsunuz, içerisinde yıkanıyorsunuz, işiniz bittiğinde temizleyip yüklük olarak kullanıyorsunuz. Günümüzde yaygın olan ebeveyn banyoları Safranbolu’ dan çıkmış olabilir mi? J

Sevgiler,

İpek

Notlar:

*Arabayla giderken, Karabük il sınırından girer girmez sağlı sollu mısırcılar gözümüze çarpıyor. Süt mısırlarımızı alıp, yola devam ediyoruz. Dilerseniz çay eşliğinde mola da verilebilir.

*Arabayla gitmek istemeyenler, tur şirketlerinin organizasyonlarına katılabilir.

*Safranbolu’ daki her yeri gezmek, görmek isterim, ama yürüyecek halim yok derseniz “Safranbolu’ da Zaman Turları” na katılabilirsiniz. Dileyenleri üstü açık shuttle ile gezdiriyorlar.

*Safran çiçeğini tarlalarda görmek istiyorsanız, Davutobası köyüne gidebilirsiniz. Hasat genellikle Ekim sonu – Kasım ortası arasında yapılmaktadır.

Kosinitza

Hayret, hep yanından geçtiğimiz Kuzguncuk semtini daha önce hiç dolaşmamışım!

Burada, Türk, Rum, Yahudi ve Ermenilerin hepsi bir arada yaşıyor. Fırını, kasabı, kahvehanesi güzel ve geleneksel bir mahalle… Aynı bahçe içerisinde hem camii, hem de kilise var.

                                

Sokakları dolaştıkça şaşkınlığım artıyor. Neler var neler..

Eczane vitrini ufak çaplı bir müze gibi.. Eski tip yazar kasa, deney tüpleri, kullanılıp atılmayan cinsteki şırıngalar, artık dizilerde gördüğümüz Kızılay ilaç kutuları..

Bir Kuzguncuk Dükkanı’ nda takı, tablo, bardak altlığı gibi çeşitli tasarım ürünleri..

Harmony Sanat Galerisi’ nde Ercüment Tarhan’ ın “Konuşmalar” isimli resim sergisi..

Restore edilmiş, cumbalı evler.. Mavi, sarı, pembe,..  Camlardan çiçekler sarkıyor..

Tüm heybetiyle 89 yıllık, Simotas Binası.. Refika Birgül tarafından “Mucize Lezzetler” in yaratıldığı bina, zamanında Arditi ailesi tarafından yaptırılmış, çeşitli vesilelerden sonra Birgül ailesine geçmiş. Bugün, kim ne yapıyor diye merak edenler, keyifle internet sitesine göz gezdirebilir.

Mini butikler, mini kafeler, sokağa atılmış masa sandalyeler..

Kuzguncuk’ un eski adının Hrisokeramos ya da Kosinitza olduğu rivayet ediliyor. Akşam yemeğimizi Kosinitza’ da yiyoruz.

İçeriye girince sanki kendimizi yurtdışı seyahatinde gibi hissediyoruz. Loş ışıklı, 7-8 masanın olduğu ve daha çok Fransa’ da sokak aralarında karşılaştığımız, küçük ve lezzetli kafelere benziyor.

Menüsü deniz ürünleri ağırlıklı, ama tam olarak hangi bölgenin mutfağı karar veremiyorum. Şefimize sorduğumuzda anlatmaya başlıyor.

Kosinizta’ nın sahibi aslında Kimya Mühendisiymiş ve bu işi hobi olarak yapıyormuş. Sezon harici daha az yoğun zamanlarda, dünya ülkelerini geziyormuş ve en beğendiği yemekleri, kendi hünerini de katarak menüye ekliyormuş. Daha çok Fransız ve İspanyol ağırlıklı olmak üzere Dünya Mutfağı diyebiliriz.

Aynı şekilde, şaraplar da bağ bozumlarında tek tek tadılıyor ve menüye beğenilen şaraplar ekleniyormuş.

Mini kaselerde tadımlık balık çorbasıyla ziyafete başlıyoruz. Şefimiz, farklı birçok farklı lezzeti deneyebilmemiz için her şeyden küçük porsiyonlar ile denememizi öneriyor.

Beşli meze tabağına, karamelize soğanlı çupra, mürekkep balıklı bombay fasulyesi, hamsi salata, patlıcan salatası ve arpacık soğanlı baby kalamar alıyoruz. Hepsi birbirinden güzel.. Favorimiz karamelize soğanlı çupra oluyor.

Ana yemek olarak ise, 2 kişilik hünkar beğendili dülger balığı ile yine 2 kişilik milföylü porçini mantarlı dil balığı güveç yine tavsiye üzerine masamızda yerini alıyor. Arkadaşlarım ve eşim dülger balığına, ben de dil balığı güvece bayılıyorum.

Yemek sonrası kahve için sahildeki parka gidiyoruz. Banklara oturunca kahve/çay içmek istiyorsanız, masanız hemen önünüze açılıyor, servis yapılıyor. Kahvemizi yudumlarken, boğazın manzarasını seyredalıyoruz.

Sevgiler,

İpek

Not:

*  Simotas Binası detayları için http://www.simotasbinasi.com/

* Kosinitza’ ya gitmeye karar verirseniz, rezervasyon yapmayı unutmayın. Özellikle hafta sonu tüm masalar dolu oluyor.

http://www.kosinitzarest.com/index.php

Kağıthane “House of Paper”

Kağıthane “House of Paper” ı, tamamen tesadüf eseri, çok güzel bir akşam üstü yürüyüşünün sonunda, Fransız Geçidi’ nde keşfettim. Renkli vitrini ilgimi çekti, kendimi içeri attım ve küçücük dükkanda neye bakacağımı şaşırdım.

Defterden takvime, yelpazeden magnete, bardak altlığından Amerikan servisine, afişten kitap ayıracına, takıdan thsirte ne ararsanız var. Her biri kağıttan yapılmış, tasarım harikası ürünler... Eğlenceli mi eğlenceli…

Çok aşığım diyenlere, aşk defteri!




Çalışırken sıcak-sıkıntı basanlara, pamuk şekerinden yelpaze J

Çay düşkünlerine, dantel(!) bardak altlığı J

Sordum, Nişantaşı’ nda da mağazaları varmış.

Merak edenlere bol resimli web sitesi: http://www.kagithane.com.tr/

Kendi sloganlarıyla ” Yeter ki kağıt olsun, hayatımızda olsun.”

Sevgiler,

İpek

Not:

*Bu mağazadan elim boş çıkmadım, çıkamadım. Kendime, magnetli kitap ayıracı aldım. İsmi, mutluluğa anahtar…

*Firmalar için kurumsal ürünler de hazırlıyorlarmış. Yeni yıl için düşünenler şimdiden irtibata geçiyorlarmış.

İznik Açık Hava Müzesi’ ne Giriş Ücretsiz…

Çok sevdiğim bir büyüğümün tavsiyesi üzerine, 220km uzaklıktaki İznik’ e doğru yola koyuluyoruz. Pamukova’ yı geçip de İznik sapağından girince, köyler, sıra sıra zeytin ağaçları, şeftali ve elma bahçeleri, domates seraları başlıyor. Traktörlerle kasa kasa domatesler taşınıyor. Domates ve şeftalimizi almadan edemiyoruz. Yolculuğumuz, toplamda 2-2,5 saat sürüyor.

Tek ya da iki katlı evlerin olduğu dar sokaklardan geçerek meydana varıyoruz. Hislerimize dayanarak, biraz daha ilerliyoruz ve yemyeşil göle ulaşıyoruz.

Arabamızı park ederek göl kenarında kısa bir yürüyüş yapıyoruz. Uzunca bir iskele üzerinde beyler balık tutuyorlar. Parklarda aileler çocuklarıyla sonbahar güneşinin keyfini çıkarıyorlar.

Göl kenarında çay bahçeleri, küçük moteller, oteller, kafe ve restaurantlar mevcut.                                                                                     Yemek için gözümüze çarpan iki yerden birisi Liman lokantası, diğeri Çamlık restaurant oldu. Çamlık’ da karar kılıyoruz ve İznik’ in spesyali olduğunu öğrendiğimiz Yayın Balığı’ nı, merakımızdan hem tava, hem ızgara olarak deniyoruz. Oldukça lezzetli J

Sıra geldi, İznik Çarşısı’ nı gezmeye..

Sokaklarda yürürken camileri, medreseleri, hamamları, türbeleri ve sur kapılarını gördükçe kendimizi açık hava müzesinde geziyor gibi hissediyorsunuz.

Tarihi bir kent olan İznik, Makedonya Kralı Büyük İskender'in kumandanı tarafından M.Ö. 316' da kurulmuş. Sonrasında Bithynia Krallığı, Doğu Roma İmparatorluğu, Selçuklu Devleti, Bizans İmparatorluğu gibi farklı uygarlıklara ev sahipliği yapmış; 1331 yılında ise Orhan Gazi tarafından fethedilmiş.

Meydanda yer alan ve Orhan Gazi tarafından camiye çevrilmiş olan Ayasofya Camii (Orhan Camii), İznik’ in yerleşim yeri olarak kullanılmaya başlandığı zamanlardan beri ibadethane olarak kullanılıyormuş.

II. Murat Hamamı’ nın bir kısmı hamam, diğer kısmı ise çini sergisi olarak kullanılıyor. Erkekler günü olduğu için, sadece sergi kısmını görebiliyoruz. J

1332 yılında yaptırılan Süleyman Paşa Medresesi, bilinen en eski Osmanlı medresesidir. Girişindeki tanıtımdan öğreniyoruz ki, avlulu medreselerin ilk örneği imiş. Avludan içeri girildiğinde, kenarlarda çini ve seramik üretimi yapan sanat atölyeleri, ortada ise soluklanmak için masa sandalyeler buluyorsunuz.

Medrese haricinde de, Çiniciler Sokağı ve bölgesinde birçok sanat atölyesi mevcut. Kumlu Çini, Firuze ve Nar Çini en çok dikkatimi çekenler arasında yer alıyor. Tabak, vazo, fincan, kupa, magnet, tablo, çan, biblo, kolye, küpe, yüzük gibi farklı birçok eser bulunabiliyor.

Tuana Sanat Atölyesi’ nde ise, klasik çinilerin yanı sıra modern tarzda tablolar da mevcut. Sahibi Gözde ERDEM, dileğimize göre özel üretim çalışmalar yapabileceğini anlatıyor. Dilerseniz, Facebook’ daki sayfasından özel siparişlerinizi verebiliyorsunuz.

Tarih meraklılarına ve çini severlere özellikle tavsiye edilir.

Sevgiler,

İpek

Kısa Notlar:

* Yeni yaptırılan cami ve sıkça karşılaşılan sokak çeşmeleri de tarihi yapıya uygun ve çini motifli olarak inşa edilmiş.

*  O kadar çok incir ağacı vardı ki, toplamadan edemedik. Çok lezzetliler, mevsiminde giderseniz, siz de deneyin :)

Şirince, Kırkınca, Çirkince...

Kuşadası’ na 15km, Selçuk’a 7km uzaklıktaki Şirince, dağ eteğine kurulmuş evlerin, pansiyonların, butik otellerin, restaurantların ve şarap evlerinin bulunduğu minik ve ismi gibi şirin bir köy..

Köyün kuruluşu ile ilgili anlatılan birçok hikayeden en çok bilinenleri; Aydınoğulları istilasında kaçan Efesliler tarafından kurulduğu; bir diğeri, bir grup derebeyi halkının beyleri tarafından azat edilerek bu köyü kurmaları ve ÇİRKİNCE adını vererek başkalarının köye gelmelerini engellemeleri, bir üçüncüsü ise, yine derebeylik döneminde azat edilen kırk kölenin bu köyü kurması ve adını “KIRKINCA” koymasıdır.

Köy meydanına ulaşır ulaşmaz arabamızı park ediyoruz ve dar sokakların arasında dolaşmaya başlıyoruz.

2-3 katlı köy evlerinin çoğu şirin pansiyonlara dönüştürülmüş. Bahçe kapısından geçtikten sonra bu pansiyonların girişlerine ulaşmak için, merdivenle ya aşağıdaki avluya inmeniz ya da yukarıdaki avluya çıkmanız gerekiyor.

Biraz daha ilerliyoruz, karşılıklı 2 evin önüne 2 tezgah açmış teyzeler ile karşılaşıyoruz. Reçel, turşu, tarhana, kuru patlıcan, kuru biber ve kısmet çiçeği satıyorlar, bir yandan da sohbete ve nakışa devam.. Sokak aralarındaki tezgahlar haricinde, köy meydanında bir de çarşı var. Doğal sabun çeşitlerinden, şile bezi elbiselere; zeytinyağından şarap çeşitlerine, birçok ürün çeşidini elde etmek mümkün.

 

Vişne, karadut, şeftali, kavun, armut, çilek, nar, elma, böğürtlen aklıma gelen ve Şirince’ de üretilen sayısız meyve şarabı çeşidinden birkaçı. Hepsinin tadına bakıp, en beğendiklerinizi alabiliyorsunuz..

Yürüye yürüye köyün tepe kısmında yer alan ve manzarası ile bizi büyüleyen St. John Baptist Ortodoks Klisesi’ ne varıyoruz. Şirince köyünün kuruluşu ile ilgili hikayelerin anlatımını da klise girişindeki bilgilendirmeden aldım.

Yemek için seçenek bol..  Biz, köyün girişinde yer alan ve dağ eteğindeki tüm köy evlerinin manzarasına sahip Artemis Restaurant’ ı tercih ediyoruz. Müzeyyen Senar’ ın sesi eşliğinde, zeytin ve çam ağaçlarının altında, yöresel yemekler ile donatılmış masamızda gün batımını seyrediyoruz.

Şirince’ deki otel ve pansiyonların telefon listesi, köy meydanına listelenmiş. İşte size Şirince Konaklama Rehberi:

Biz, Şirince köyünü 2-3 senede bir ziyaret edenlerdeniz. Her gidişimizde huzur ve keyifle ayrılırız. Yolunuz, İzmir-Kuşadası-Selçuk taraflarına düşerse, sizlere de tavsiye ederim..

Sevgiler,

İpek

Yakında neler var?

* Efes Antik Kenti

* Meryem Ana Kilisesi

* Artemis Tapınağı

Notlar:

* Şirince sapağından girer girmez minik pansiyonlar, piknik yerleri, ufak tefek satıcılar başlıyor. Satıcılarda bahçelerden toplanmış mis kokulu şeftali, kıpkırmızı domates, ipe dizilmiş kışlık biberler..

* Bazı sokaklar o kadar dar ki, yanlışlıkla yukarıya doğru çıkmak isteyen bir yabancı turist, aracını geri döndürebilmek için sayısız manevra yapmak zorunda kaldı. Arabayı köyün girişine park etmek, en iyisi..